sábado, 29 de diciembre de 2007

Eu en ti

Eu xa te busquei,
cando o mundo era unha pedra intacta,
cando as cousas buscaban os seus nomes,
eu xa te buscaba.
Eu xa te chamei,
cando soio a voz do vento soaba,
cando o silencio chamaba polas verbas,
eu xa te chamaba.
Eu xa te procurei,
no comenzo dos mares e das chairas,
cando Deus procuraba compaña,
eu xa te procuraba.
Eu xa te chamei,
cando soio o vento soaba,
cando o silencio chamaba polas verbas,
eu xa te chamaba.
Eu xa te namorei,
cando o amor era unha folla branca,
cando a lúa namoraba ós altos cumes,
eu xa te namoraba.
Sempre, sempre,
dende a neve dos tempos,
sempre, sempre,
eu na túa alma.
Celso Emilio Ferreiro

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Cada vez que leo algo así mi mente se hace chiribitas y piensa cómo es posible tanta belleza y emoción en unas palabras. ¿Quién inspiraría estos versos a Celso? ¿Quién agitaría su corazón de tal forma?

Yria dijo...

No lo sé Javi, pero cuando alguien sienta por mi todo lo que estas palabras contienen sabré que es mi otro yo.
Éste es el poema que leí en la boda, tardé en encontrarlo, pero creo que es perfecto.
Un beso