Bueno, bueno, bueno,... faltan 9 horas para pisar tierras gallegas y me permito el lujo de estar nerviosa, me lo permito porque hace más de tres meses que no huelo el mar desde mi casa, que no veo a mi gente, que no camino por las calles de Vigo, que no veo el Atlántico, que no me peleo por el sofá con mi padre, que no conduzco mi coche, que veo el Aleti en un bar lleno de culés, que no me ponen un pincho haciéndome creer que es una ración, que no escucho nuestro idioma musical por las calles, que no se pone el sol por el mar, que no respiro ese aire lleno de energía,... y eso que no es lo mismo volver a casa sin que Rocky me salude con honores de princesa exiliada, aunque los honores más bonitos se llevan en el corazón cuando ves las caras conocidas esperando verte, luchando por reconocerte entre las personas que buscan y buscan el cariño al salir por la puerta de llegadas del aeropuerto de Vigo.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
5 comentarios:
Hola maca, aquesta setmana ha estat un desastre, no he tingut temps per veure't, pero et prometo que la setmana que vé no passarà el mateix. Quin dia arribes? dillun hem sembla no?, tinc ganes de veure't i donar-te una abraçadeta. Petons.
Torno il dilluns a la nit i el dimars tinc que anar al traball, pero cap problema, jo puc amb tot, jeje!! Si vols anem a preder algo la setmana que vé, després de mi examen, ja et diré com anat!
Bé, m'en vaig a diná que stic famélica! Un petonet maco!
Disfruta mucho de tu ciudad y todo lo que ello conlleva. Estos momentos que pases aquí serán como tesoros que reluzirán cuando vuelvas a Barcelona y abras la maleta.
Quién sabe... a lo mejor se cruzarán nuestros pasos por alguna calle de Vigo sin saberlo.
Besos y buen fin de semana.
Estoy disfrutando lo que me permite lo limitado de mi tiempo, pero volveré en cuatro días, a lo mejor un dia, o una noche, nos cruzamos en una calle y algo me diga que eres tú.
Mil besos.
Quizá lleve en el rostro algo de soñador o melancólico. O quizá sobre mi cabeza floten infinidad de notas buscando su sitio. Quién sabe.
Por cierto aquí vai un frío que pela. Y la lluvia llegó por fin, aunque poca, muy poca.
Besos
Publicar un comentario