Cicatrices

Eu levaba no corpo as cicatrices dos coitelos e na alma a cicatriz da saudade, que nunca remataba de pecharse, e pasaban os días baleiros, deixándome nos dentes un sabor a tristura. Erguíame sen ningún motivo para facelo, coma quen non quere, e deitábame a durmir sen desexo de espertar. A miña alma era un deserto, e desertos os territorios que atravesamos naqueles días de inverno.